مشکلات بسته بندی صنایع دستی

ک صنعتگر هنرمند در هر شاخه از صنایع دستی که باشد، حداقل فرقی که با یک روانشناس، فوتبالیست، مدیر، وکیل، وزیر و … دارد، این است که خدا قدرت و اراده‌ای به او داده که آنچه به ذهنش خطور می‌کند، بتواند با دستان خودش بسازد. این شاخص‌ترین ویژگی صنایع دستی است؛ تولید چیزی با کمترین وابستگی و نیاز به غیر.

بسته‌بندی صنایع دستی در مقایسه با خود محصولات صنایع دستی، موضوع پیش پا افتاده‌ای است، اما متاسفانه آن‌قدر از طراحی و خلاقیت دور افتاده‌ایم که دیگر قدرت دیدن راه حل مشکل را نداریم و چاره کار را در جای دیگری جستجو می‌کنیم؛ درجایی که انواع ماشین‌آلات پیشرفته در حال طراحی و تولید است.

اما تفاوت‌های چشمگیری بین بسته‌بندی هر کالا با بسته‌بندی صنایع دستی وجود دارد.

در صنایع دستی، بسته‌بندی ابزار کمکی پس از فروش و انتخاب کالاست. زمانی که خود کالای صنایع دستی قابل دیدن و لمس شدن نباشد، دیده نشود، لمس و انتخاب نگردد، بسته‌بندی نقشی ندارد. بسته‌بندی در اینجا قرار نیست کالا را تحت الشعاع قرار دهد؛ بلکه قرار است که فقط در شان آن باشد.

 اگر هم بسته‌بندی مستقل از کالای صنایع دستی تاثیر بگذارد، نباید تاثیر آن محسوس باشد.

همین تفاوت‌ها باعث شده‌اند که همواره بسته‌بندی صنایع دستی مثل یک کلاف سر در گم باشد. شاید به مرور زمان با مدیریت حرفه‌ای و هوشمندانه بتوان این نقش را تغییر داد.

همانطور که همه صنایع از صنایع دستی زاده شده، بدون شک این مهم می‌تواند باز هم به رونق همه صنایع از نظر زیر ساختی کمک کند.

عامل اصلی که باعث سردرگمی مدیران و صاحبان صنایع دستی می‌شود، این است که تفکیکی در خصوص گروه‌بندی تولیدات صنایع دستی و نیاز آن ایجاد نمی‌کنند.

کلمه صنایع دستی شامل بیش از ۲۰۰ گروه از تولیدات این  هنر – صنعت می‌شود که هر کدام معیار‌ها و روش‌های خاصی را می‌طلبد و همین امر عامل پیچیدگی در ارایه راه‌حل مناسب است.